Miałyśmy jakieś 8 lat. Agnieszka przyszła do mnie przed lekcjami (które wtedy zaczynały się przed południem) i konspiracyjnym tonem powiedziała, żebym wyciągnęła masło, kakao, kubek i łyżkę, bo zna przepis na Nutellę…Tak to się jakoś zaczęło.

Potem była nauka, wagary, zakupy, sałatki z tuńczyka, imprezy, Sylwestry, obozy letnie ( z których nie raz chciano nas odesłać ;)) a nawet wakacje w Egipcie. Były tajemnice, bunty, pomysły głupie i głupsze. Chwile piękne, trudne i zwyczajne, ale wszystkie niezapomniane.

Przyjaźnimy się do dziś.

Tak bardzo.

Tak prawdziwie.

Tak na zawsze.

Agnieszka mieszka teraz ze swoją rodziną w Irlandii. Tej zimy, po dwóch latach niewidzenia się dane mi było zrobić Jej niespodziankę i stanąć w drzwiach Jej domu. Kiedy zbliżała się pora popołudniowej kawy Agnieszka wstała i poszła do kuchni ,,zrobić coś do kawy”. Wyciągnęła mąkę, cukier i migdały. Robiła to tak zwyczajnie, jak gdyby otwierała pudełko gotowych ciastek. A potem…Potem pachniało migdałami i wanilią w całym domu. Zawsze twierdze, że rzeczy najprostsze są najlepsze, a te ciasteczka są tego dowodem.

Tak powinna smakować przyjaźń. Prawdziwie, domowo, ciepło i słodko. Najlepsza z kubkiem kawy, kojąca i uzależniająca…Dla mnie to ciasteczka zimy 2015. Zdecydowanie. Upieczcie koniecznie, nie pożałujecie…

Aguś!

Dziękuje Kochana, że choć tak cholernie daleko to jesteś. Zawsze jesteś…

Temperatura pieczenia: 180°C

Potrzebne będą dwie blachy wyłożone papierem do pieczenia

Składniki:

• 100 g mielonych migdałów
• 50 g posiekanych migdałów
• 270 g mąki
• 70 g  cukru
• 200 g masła
• 2 żółtka
• łyżeczka ekstraktu waniliowego

do posypania:

• 2 łyżki cukru pudru
• 2 łyżki cukru waniliowego

Składniki zagnieść, rozwałkować, a następnie uformować ruloniki o średnicy ok. 3 cm i ciąć kopytka o długości 3-4 cm.

Piec na przygotowanych blaszkach, przez ok 25 min., do ich zarumienienia.

Wyjąć z piekarnika i jeszcze GORĄCE hojnie posypać cukrem pudrem i cukrem waniliowym.

Pięknych przyjaźni i pysznych wypieków…